Afscheid nemen van een klein kindje, dat 30 weken in je buik heeft gegroeid maar nu is overleden... hoe doe je dat? Het is onvoorstelbaar, maar helaas komt het voor dat ouders dit verdriet moeten dragen. Wat zeg je dan? "Gecondoleerd"? Of misschien "Gefeliciteerd"? Voor mij zijn het beide woorden die passen. Want ondanks het  verlies is er ook ontzettend veel liefde en trots voor dat kleine wondertje. Door de ouders te feliciteren, erken je die liefde en trots.

Op een donkere dag in het najaar fotografeer ik de uitvaart van zo’n piepklein jongetje. De medewerkers van het uitvaartcentrum hebben de aula prachtig ingericht: een wit hemeltje, ballonnen en kaarsjes. Heel veel kaarsjes, die de ruimte een zachte gloed geven. En heel veel blauwe en witte ballonnen, er is zelfs een speciale ballon met zijn naam erop. Er staan ook knuffeltjes met bloemen. Met slechts een handjevol mensen wordt er vandaag afscheid genomen.

Bij elke uitvaart is er een moment dat ik ook een traantje wegpink. Dan veeg ik die traan weg en ga weer verder met mijn werk. Maar deze keer gebeurt het aan het einde van de uitvaart.
Want hoe kun je afscheid nemen van je kind? Hoe laat je hem los, om hem daarna voorgoed achter te laten? Hoe doe je dat? Ik weet het niet, en deze ouders weten het ook niet..