Ze hield van vlinders. En die vlinders zijn er na haar dood overal: als kunstwerken aan het tuinhek, op de knoppen van de kist, in de bloemen, op de kaarten en de tekeningen van haar kleinkinderen. Zelfs op de muffins, die de kleinkinderen hebben gemaakt voor het ‘bezoek’, zitten vlinders van marsepein.

Soms vraag ik aan de familie of iets een speciale betekenis heeft, maar dat is in dit geval niet nodig. Aan het einde werd ze namelijk ernstig beperkt door haar ziekte. En een vlinder staat symbool voor transformatie, een nieuw begin, vrijheid.

Bij het uitdragen naar de begraafplaats laten de kleinkinderen vlinders op. Echte vlinders! Uit een doosje. Dus ik fotografeer ze, al die verschillende vlinders. Ze krijgen een mooi plekje in het afscheidsalbum, dat ik na de uitvaart maak. Terwijl ik een laatste rondje maak over de begraafplaats op weg naar mijn auto, zie ik een klein wit vlindertje wegfladderen. Dag vlinder…